Sloddervos verzamelde rommel. Daar hield hij nu eenmaal van. Maar niet iedereen was daar altijd even blij mee. Hoe vaak had Angsthaas het al niet gezegd: ‘Sloddervos, ruim je rommel nou eens op! Zometeen struikel ik nog eens ergens over, en dan? Dan is het te laat!’ Angsthaas durfde niet te kijken als er iemand, bijvoorbeeld Snoeshaan, bij Sloddervos op bezoek kwam. Stel je voor als diegene ten val zou komen en zich zou bezeren? Wat dan? Want het was zo’n onbeschrijflijke troep bij Sloddervos thuis. Maar Sloddervos kon dit allemaal niks schelen. Wat zijn vrienden ook tegen hem zeiden, hij haalde zijn schouders op, of hij deed net of hij niks hoorde. Het zou ook onterecht zijn, dacht hij bij zichzelf. Ik heet toch niet voor niets Sloddervos?

Messy collected rubbish. He loved it. But not everyone was always happy with his collection. How often had Scare Hare already said: „Messy, tidy up your mess! I could stumble on something , and then? Then it’s too late! „ Scare Hare did not dare to look at someone, for example, Ducky Cock, when he visited Messy. What if Ducky would fall on Messy’s mess. What then? Because it was such an indescribable
gang mess at home. But Messy did not care. What his friends would say, he shrugged his shoulders, and he did as if he heard nothing. It would also be unduly, he thought to himself, my name is Messy isn’t it!